Michał Błaszczyk – Uniwersytet Śląski

OPATRZNOŚĆ BOŻA – REFLEKSJE NIEPRZYPADKOWE

„Rozbudowa gmachu ludzkiej wiedzy”. W ten sposób dr Adam Ogaza, mój nauczyciel fizyki z liceum, tłumaczył, czym jest paradygmat i na czym polega rozwój nauk przyrodniczych. Ten sam fizyk próbował też wyjaśniać nam podstawowe pojęcia z zakresu mechaniki kwantowej, przybliżając tematykę fizyki jądrowej i atomowej. Zapadło mi w pamięci zdanie wypowiedziane wówczas przez tego nauczyciela: „światem w najmniejszej znanej nam na razie skali rządzi przypadek”. Nie chciał nas on wprawdzie – z zupełnie zrozumiałych przyczyn – wprowadzać w arkana aparatu matematycznego niezbędnego do udowodnienia tej tezy, jednak nawet bez obliczeń wydawało się to (po odpowiednim przygotowaniu teoretycznym) zupełnie zrozumiałe. W jaki więc sposób pogodzić istnienie przypadku w obserwowalnym świecie z katolicką teologią? Czy założenia te są ze sobą sprzeczne, czy może są w stanie przyczynić się do rozbudowy gmachu wiedzy teologii lub (a może: oraz) fizyki, stanowiąc istotny impuls do rozwoju tych dyscyplin naukowych?